منصور با حوصله صبر کرد تا صحبت سید تمام شد .لحظاتی طولانی سکوت کرد و بعد با همان آرامش همیشگی و لحن ملایم ،سری به علامت دلسوزی برای او جنباند و گفت :
بنده خدا چه می گویی ؟!سید اولاد زهرا ،کجای کاری ؟بگذار بروی کربلا ،قدمت به صحن و سرای حضرت برسد ،بعد اگر برگشتی و همین حرفها را زدی قبول است .خدا خیرت بده.مثل اینکه نمی دانی چه خبر است و عشق امام حسین با عاشق چه می کند .اگر غیر از این بود که اصحابش آنگونه عاشقانه و مجنون وار به پایش سرو جان نمی باختند .
نمی دانم سید جان ،شاید تو درست می گویی اما دست خودم نیست اختیار از کف داده ام .احساس می کنم روح . جانم در همان کربلا مانده و این جسم بی روحم است که به اردوگاه باز گشته .تا پیش از زیارت که مزه و لذتش را نچشیده بودم ،نمی دانستم چه خبر است اما حالا که رفتم و از نزدیک دیدم و چشیدم مست و از خود بیهوش شده ام .تازه دارم می فهمم کربلا چه خبر است و امام حسین چگونه از زائرش پذیرایی می کند .
کتاب دو شیشه اشک
اثر علی حسینی منجزی
عزیزم اگه از یه فونت واحد برای نوشته ها استفاده کنی به نظرم فضای وبلاگ بهتر میشه
علیکم سلام رفیق با تشکر از نظر مهمت امیدوارم خوب شده باشه .منتظر نظرتت هستم .همه دوستان التماس دعا