activity_62430_118852362

ابراهیم بن ادریس: از جمله کسانی است که از تولد حضرت، اطلاع یافته و از آن خبر داده است. وی فرمود: من پس از رحلت یازدهمین امام نور، فرزند گرانمایه اش حضرت مهدی (ع) را که گویا جوانی بیست ساله بود، زیارت کردم و پیشانی و دست مبارک او را بوسه باران ساختیم.

  
ابراهیم بن محمد تبریزی: از کسانی است که حضرت مهدی (ع) را زیارت کرده و بر جنازه پدر حضرت نماز خوانده است. می گوید: روز رحلت امام حسن عسکری (ع) در سامرا وارد دودمان امامت شدم. جنازه آن حضرت را آوردند و ما 39 نفر بودیم که یک کودک به ظاهر ده ساله بیرون آمد. عبای خود را به سر مبارکش کشیده بود. هنگامی که در صحن خانه ظاهر شد، همه ما پیش از آنکه او را بشناسیم، در مقابل شکوه، هیبت، عظمت و وقارش بی اختیار بپا خاستیم. در برابر جنازه ایستد و همگی در پشت سرش صف کشیدیم و به امامت او بر پدر بزرگوارش نماز خواندیم. چون از نماز فارغ شد، به یکی از اطاق های منزل وارد شد که از غیر آن بیرون آمده بود.

همین مطلب از زبان یکی دیگر از حاضران به نام «احمد بن عبدالله هاشمی» نیز نقل شده است.

ابراهیم بن مهزیار اهوازی: کنیه او «ابواسحاق» است. ابن طاووس او را از سفرای معروف حضرت ولی عصر (ع) شمرده و گفته که در این امر، نزد شیعه اختلافی نیست. مهزیار، سه پسر داشته، اولی (و مشهور آن ها) علی، دومی ابراهیم و سومی داود است که همگی از فقها و از اصحاب ائمه (ع) بودند. علی که خدمت امام زمان (ع) رسیده، فرزند «ابراهیم بن مهزیار» بوده است.

(موعدنامه،مجتبی تونه ای)