activity_67289_117489668

آقایـِ غریبـِ من؛
غیبتـِ تو....دلیلش...."غفلــــــتِ من" است!
دردت به جانِ من مولا....
داری تاوانِ غفلت هایــِ مرا پس میدهی"...."
....چطور طلب کنم تو را که دل خون کردم؟
و تو چطور بی منت برای این "عاشقِ سر بارت" دعا می کنی؟
درد_دارد....بی تو تمام زندگیم:

من دخیل دلِ خود را به تو طوری بستم
که به این راحتی آقا گره اش وا نشود


بارها حاجتی آورده ام و هر بارش
پاسخی آمده از سمت تو ، الّا نشود


امتحان کرده ام این را حرمت ، دیدم که
هیچ چیزی قسم حضرت زهرا نشود

این راه شهید داده است ؟!!

 -یه عده مردهای 17 و18 ساله تو قالب 14 تا گروه 14 نفره هم پیمان شدند که هجرت کنند ازخود و جهاد کنند برای خدا , خودسازی کنند و خدمت رسانی
یه مسجد , یه مدرسه , یه مرکز فرهنگی با چندتا حمام و...
- گروه سازندگی سوم داشت مهیّای رفتن می شد که یه مرد 17 ساله پس از دیدار با ستاره های شهر , وداع سختی کرد با مادرش و جهاد جانانه ای آغاز کرد، در جبهه ی سازندگی پشت کوه
- مرد 17 ساله بد جوری گُر گرفته بود , روز آخر کار موقع بازدید از منطقه پای رفیقش لغزید لب آب , افتاد ...  مرد 17 ساله رفت نجاتش بده دیگه برنگشت .
14 روز رفقاش گشتن وگشتن , زیر و رو کردند اون رودخونه ی خروشان رو , پیدا نشد
 , غواص اومد , هلی کوپتر اومد , گروه تجسس اومد , پیدا نشد
 , روز چهاردهم خودش خیلی آروم , اومد کنار آب آروم آروم
 شده بود اون مرد 17 ساله ی گُر گرفته
- با چهارتا مدال افتخار 
                                  " هجرت”  
  "                                              جهاد”
  "                                                          ایثار”
  "                                                                     شهادت

بگـــــذار بمـــــیرم ...

بگـــــذار بمـــــیرم ...

ایـن کـوزه تـرک خــورد چـه جـای نـگـرانـیـسـت؟!/

                     مــن سـاخـتـه از خـــــــاک کـویـرم کــ ه بـمـیــرم..

خــامـوش نـکـن آتـــــــــــش افــروخـتـــــه ام را/

                     بـگـذار بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم کــــ ه بـمـیــــرم...

در راه رسیـدن بــ ه تـــو گـیـرم کــ ه بـمـیـــــــرم

اصـلا بــ ه تـــو افـتـــاد مـسـیـرم کــ ه بـمـیـــــرم

یـک قـطـره ی آبــــم کــ ه در انـدیـشـه ی دریــــا

                                          افـتـادم و بـــایـد بـپـذیــرم کـــــ ه بـمـیـــــــــــرم

یا چـشـــــم بـپـوش از من و از خـویـش برانــــــم

یــا تـنــگ در آغــــــوش بـگـیـرم کــــ ه بـمـیــــرم

                                      ایـن کـوزه تـرک خـورد چـه جـای نـگـرانـیـسـت؟!

                                     مــن سـاخـتـه از خـــــــاک کـویـرم کــ ه بـمـیــرم

خــامـوش نـکـن آتـــــــــــش افــروخـتـــــه ام را

بـگـذار بـمـیــرم کــ ه بـمـیــرم کــــ ه بـمـیــــرم !

            ** استــــاد فــاضــــل نــــظـری **

شعر طنز در حضور رهبر انقلاب

✖ شعر طنز در حضور رهبر انقلاب ✖:::
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست

سجادهٔ زر دوز که محراب دعا نیست

گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟

اندیشه سیال من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟! 

شب 10 رمضان

دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت ‏(3 سال قبل از هجرت) می گذشت که واقعه ای رخ داد؛ در هنگامه ای که مسلمانان در شعب ابی طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام در آن وضعیت سخت و طاقت فرسا بود.
آری! پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یار دیرینه خود را از دست داد.