آقا مرتضی آوینی

مشاهده تصاویر بیشتر

activity_60488_117861576

آقا مرتضی
................................
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

ناگهان پژواکی عاشقانه از زمین برخاست و روایت دیگری از فتح، در سرزمین فکّه به تصویر کشیده شد.
متولّد ۲۰ مهر ۱۳۲۶ .
دانشجوی دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران همراه با روحی لطیف و ذوقی ادبی که بهار جان‌ها را درمی‌یابد :
« خاک محتاج زمستان است تا پذیرای بهار شود و جان محتاج صوم است تا روح به ابتذال ربیع واصل شود تا خورشید عشق از افق جان طلوع کند و نسیم لطف بوزد و درخت دل به شکوفه بنشیند و این بهار درون است. »

  
امّا جوانی بی‌پروا و سیّار که از تجربه کردن و آزمودن خویش نمی‌هراسد و سرانجام خود را به مأمنی می‌رساند :
« با شروع انقلاب تمام نوشته‌های خویش را اعمّ از تراوشات فلسفی، داستان‌های کوتاه، اشعار و… در چند گونی ریختم و سوزاندم و تصمیم گرفتم که دیگر چیزی که “حدیث نفس” باشد ننویسم و دیگر از “خودم” سخنی به میان نیاورم… سعی کردم که “خودم” را از میان بردارم تا هرچه هست ” خدا ” باشد. به فرموده‌ی خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی (رحمه‌الله علیه) :
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده است که ناچارشده‌ام رودربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقاً بپذیرم که « تظاهر به دانایی » هرگز جایگزین « دانایی » نمی‌شود، و حتّی از این بالاتر دانایی نیز با « تحصیل فلسفه » حاصل نمی‌آید. باید در جست و جوی حقیقت بود و این متاعی است که هرکس به راستی طالبش باشد، آن را خواهد یافت. »
شهید آوینی فعالیت‌های مطبوعاتی خود را در اواخر سال ۱۳۶۲، هم زمان با مشارکت در جبهه‌ها و تهیّه‌ی فیلم‌های مستند درباره‌ی جنگ، با نگارش مقالاتی در ماهنامه‌ی “اعتصام” ارگان انجمن اسلامی آغاز کرد. این مقالات طیف وسیعی از موضوعات سیاسی، حکمی، اعتقادی و عبادی را در بر می‌گرفت او طی یک مجموعه مقاله درباره‌ی “مبانی حاکمیت سیاسی در اسلام” ، آرا و اندیشه‌های رایج در مود دموکراسی، رای اکثریت، آزادی عقیده و برابری و مساوات را در نسبت با تفکر سیاسی ماخوذ از وحی و نهج‌البلاغه و آرای سیاسی حضرت امام(ره) مورد تجزیه و تحلیل و نقد قرار داد.
« اگر انسان هایی که مأمور به ایجاد تحول در تاریخ هستند، خود از معیارهای عصر خویش تبعیت کنند، دیگر تحولی در تاریخ اتّفاق نخواهد افتاد. »
شهید آوینی از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۷ به همراه گروهی مجموعه‌ی مستند “روایت فتح” را آغاز کرد.ساخت مستند “روایت فتح” از عملیّات خیبر شروع شد و تا عملیّات مرصاد ادامه داشت. وی روش مستندسازی‌اش را که هدف آن ظاهر کردن واقعیت بود، “مستند اشراقی” نام گذاشت.
شهید مرتضی آوینی روز جمعه بیستم فروردین ۱۳۷۲ هنگامی که برای تولید مجموعه‌ای جدید از “روایت فتح” به فکّه ،‌منطقه‌‌ی عملیّاتی والفجر مقدّماتی، به همراه گروه رفته بود، بر اثر انفجار مین به شهادت رسید.
هرچند که فیلم‌های “روایت فتح” تا آن زمان در میان مردم مشهور بود، امّا تا آن زمان کسی نمی‌دانست که سازنده آنها کیست ؛ چراکه در “روایت فتح” و نه در هیچ کدام در فیلم‌هایی که او کارگردانی و تدوین کرده بود، نام عوامل عنوان نمی‌شد و” آوینی” به تصمیم خود وفادار مانده بود.
« تقدیر حقیقی جهان در کف مردانیست که پروای نام ندارند ،آنان از گمنامی خویش کهفی ساخته اند و در آن پناه گرفته اند . »
یاد و خاطره و رسم شهید بزرگوار، گرامی‌باد.